belki hezeyan, belki daha başka bir şey. ama yaşarken tanıdığın,çeşitli zaman dilimlerinde, çeşitli illerde ve çeşitli mekanlarda ve çeşitli yaşlarda gördüğün birini kaybetmek çok farklı bir duygu. hep bir gün benimde öleceğim ve üç-beş ay sonra unutulacağım geliyor aklıma. oysa 1989 yılında intihar eden dayımın ismini 2005 yılında oğluma vermişizdir. ben unutmuyorum ama başkaları için ne diyebilirim ki ?
