iki yıl dayanabildiğim sonra terkettiğim kampus. önünde değirmen gibi saçma birşey vardı, dönmezdi. birgün arkadaşım bana "dönmemesi normal, taşıma suyla değirmen döner mi oğlum?" dediğinde soğudum o okuldan, hatta hayattan soğuduğum gün de odur. sonra 2004 yılı nisan aylarında, hasanağa bahçesinde bir şelale cafe açılmıştı. belki kapanmıştır şimdi. sallama çaydan 750 lira almışlardı sözlük, gel de soğuma hayattan. dekorsan mı neydi, orda bir kantini vardı. tekken 3 oynardım akşama kadar, kimse de yenemezdi beni, korkarlardı karşıma girmeye. kayıt için "zorunlu bağış" yaptırıyorlardı onu da hiç unutmam. ulan ne boktan bir okulmuş ya, hatırladım içim sıkıldı bak.
