ölüm, kurtuluştur. Yeni bir başlangıç umudu. Ruh olmak, özgür olmak.
Hem ben 27mi bekleyemem. Ne janis joplin ne de jim morrison'um sonuçta.
19 iyi bir yaş bence.
Hele ki annenden defalarca sevilmediğini duymuşsan, duymak yetmemiş üzerinde uygulamalarıyla göstermişse annen seni ne kadar sevmediğini. Zaten baban alkoliğin teki olup 35 inde ölmüşse ve arkasında bıraktığı 6 yaşındaki kızı da 29 yaşındaki karısı da ağlamamışsa, ne bileyim hiç bir değere inanamıyorsan var gücünle, o çocuk saflığınla inandığın değerler çoktan yalan olmuşsa, kimse ağlayan tarafını görmüyorsa ve sonuçta illa ki kızılan, sevilmeyen sen oluyorsan, bileklerini kesip içinden akan ayrılıkları seyretmeye artık tenezzül etmez hale bile gelmişsen, onu geçtim hadi, ölmeye bile halin yoksa, bir sene sonrası için kalacak yerin bile belli değilse, zaten çoktan ölmüşsündür bence.
Bedeninin yaşaması pek birşey ifade etmiyor yazık ki, bedenen eşşeklerden daha kuvvetli olsan, karnından g.tüne kadar olan sargının altındaki dikişlere el sallasan bile, içine akan gözyaşlarından daha çok acıtan bişey yok. Zaten yalnız yaşamayı sevicek kadar yaşlıysa ruhun, "ergenlikteyim kesin, geçecek herşey" desen bile beynin keskin bir "hayır" yanıtı veriyorsa, sen de zaten biliyorsan ergenliğin o şapşallığını çoktan atlattığını, hiç birşey avutamıyorsa seni, hatta yazdığın günlüğün bile kayıpsa, şu satırlara sığınıyorsan, eşekler gibi de bir kaç güne sileceksen bu yazdığını.. Çoktan ölmüşsündür bence skallia, boşuna bıdı bıdı ediyorsun.
