akciğer kanseri olan ve tedavi için artık çok geç kalmış babamın her akşam yaptığı şey. her gecesi son gece olabilir, her yatağa girdiğinde sabahı göremeyebilir. tabi beyin zortlaması geçiren ergen bünyecikler her haltla dalga geçmek zorunda hissettikleri için kendini, böylesi hassas şeyleri başlık adı altında buraya taşımakta bir zarar görmez. hayat böyledir işte; yaşanmadan herşey hikaye, alay edilecek bi şey gibi gelir insanlara; ya da en azından bazılarına.
Edit: aynı bünyecikler bi de tutup bu entryi eksilerler. eksile eksile. ölmek üzere olan bir yakının olursa eğer (ki allah düşmanımın başına vermesin) görürüm ben senin eksini.
