sınıf değil de, okul nöbetçisi ise kebaptır. bütün gün yatarsınız. hele de saf bir arkadaşınızla birlikte iken daha da kebap. ha, saf arkadaş dedim de aklıma bununla ilgili bir anım geldi. yine bir gün kapı nöbetçisi iken, okul müdürü bu saf arkadaşa dış kapıda durma talimatı verir. ben de iç kapıdayımdır. müdür saf arkadaşı, arabaları içeri almaması konusunda sıkı sıkı uyarmıştır. bu da uygulayacak tabi. neyse. görevler paylaşılır, herkes yerleri alır. biraz zaman geçtikten sonra dış kapıda bir transporter beliriverir. bu arkadaş yine bir saflık yapacak zihniyetiyle olay yerine gidilir, diyalog takip edilir;
transporter li adam: oğlum açsana kapıyı.
arkadaş: abi, arabalar giremez, yasak.
t: ben araba mıyım lan, açsana kapıyı!
ben: (dumur) ahah
a: abi müdür beyin talimatı var, açamam.
t: lan oğlum aç şu kapıyı çakmıyayım müdürüne, zaten bi dolap takıp, siktir olup gidecem. allah allaaah.
ben: ahahah
a: tamam abi.
kapı açılır, transporter içeri girer, arkadaş müdürün korkusundan ağlamaklı olmuştur. ben de kahkahalar eşliğinde görevimin, yani kapının başına. hey gidi günler hey, zaman ne de çabuk geçiyor, daha dün gülüp eğleniyorduk çocukça...
