küçücük, uçup gitmiş, "baba" diyeceği yaratık tarafından adice öldürülmüş can.
nasıl kıyılır ki? diye sormuyorum. toplumumuzda psikopatlık, vicdansızlık, ahlaksızlık, canilik artık gözle görülür, elle tutulur şekilde ilerliyor. garipsemiyorum maalesef. öyle de bir kıyılıyor ki bu canlara. çok duyduk; ana-baba dayağından ölen çocukları şimdiye kadar. bu yaratıklar için hapishanede bütün deliklerine özel ilgi uygulanır diye umuyorum, fazla üzerlerinde durma gereği görmüyorum.
böyle bir adam(!) ne diye çocuk sahibi yapılır? böyle bir adamla ne diye evlenilir? bu soruları da geçiyorum. prezervatif kullanmaktan aciz, prezervatifi öcü zanneden, koca himayesi altına girmeyi kurtuluş zanneden zihniyetten, bilinçsizlikten, salaklıktan, çaresizliklerden dem vurmak istemiyorum daha fazla.
gelelim asıl sorunumuza; bu çocuk 3 günlükken gene aynı şekilde şiddet görüyor, hastaneye kaldırılıyor. travma teşhisi konuyor ona. peki bu bebek -canice şiddet gördüğü barizken- neden tekrar o pisliğin evine gönderiliyor? sonuç; bebek aynı şekilde hırpalanıyor, bu kez beyin kanaması geçiyor, kurtarılamıyor. kaybediyoruz.
bu yavru ilk hastaneye geldiğinde ihmal edilmeyip, usulüne uygun şekilde devlet himayesi altına alınsaydı, şimdi yaşıyordu belki de.
hiçbir şey demiyorum. ne denilebilir ki? bir bebek ölüp gitmiş. daha ne denilebilir bunun üzerine?
