üçüncü sayfalarda yerini alacak, kimini hüzne boğacak kimini hezeyanlara vakfedecek en nihayetinde medyanın yönlendirme operasyonlarının bir nesnesi olacak bebek.
uzun zamandır gazete okumayı da bıraktım. zaten tv de seyretmezdim. zürriyet'i okuma gafletinde bulundum bir iki gün önce. verilen haberlerin yüzde ellisi bilmem kimi kestiler, yok efendim komşusunu kazığa geçirdi formatında haberlerdi. sonra oturup düşündüm, düşünmem çok uzun sürmedi. kimsenin durduk yere manyaklaşıp saçmalamayacağını bildiğimden ötürü bu "toplumsal cinnet" durumunu ancak krizle bağlantılandırabildim. tarihten örneklendirmelerde bile bulundum; 15 yıl önce de ciddi bir kizden geçiyordu ülke. işte o anda sıcağı sıcağına vardı. her manyaklığa zoom yapıyorlardı. zoom yapılan olaylardaki tipler ruh hastası "olmuş"lardı resmen fakat dediğim gibi gene kriz vardı. hoş ben bu durumu toplumun sağlığı açısından değerlendirmiyorum, umrumda da değil çünkü bilirim ki kapitalist toplumda bundan daha iyisi olamazdı.
birgün birbirini doğrayan bu kitlenin birleşip kendilerini bu duruma getirenleri kesecekleri yönünde hala umudum var. eğer bu yönde bir umudum olmadan üzülseydim aynı kültüre angaje olmuş olurdum ki bu da kendim için de ağlamamı gerektirirdi.
