Her zaman birlikte yürüdüğünüz caddelerde, ilk defa el ele tutuştuğunuz sokakta, her şeye anıların kokusunun sindiği o yollarda defalarca yürürsünüz.. Yağmur damlaları değildir yanaklarınızı ıslatan, gözyaşlarınızdır.. Hatıralar, anılar ve yaşanan bir ton şeydir yüreğinizi paramparça eden.. O caddede Onsuz kaçıncı yürüyüştür bu ve daha kaç kereler yalnız yürünecektir bilinmez.. O, hayatınıza anlam yükleyen insan yoktur yanınızda.. Ve belki de bir daha hiç olmayacaktır.. Bu hissettiklerinizi de muhtemelen hiç bilmeyecektir.. Şuan nasıldır diye her an merak edersiniz.. Onu her şeyde çok özlersiniz.. Ve bu özlemlerinizin aslında ömrünüzün sonuna dek olacağını artık o özlemlere sarılıp uyuyacağınızı bilirsiniz.. Kıvrandırır çoğu zaman.. Acıyla uyanırsınız.. Tek bir umut için neler vermem ki dersiniz kendinize.. Ama bilirsiniz artık tek bir umut bile kalmadığını.. Her şeye rağmen dersiniz yola devam etmek istersiniz her düştüğünüzde dizleriniz yerine yüreğiniz kanasa da.. Her seferinde daha azimle kalkarsınız.. bu sefer harekete geçmeliyim dersiniz belki de defalarca gider eliniz telefona ama her seferinde boynu bükük geri döner..O'nu her özlediğinizde binlerce kez yüreğinize saplanan bıçakların sizi öldüreceğini zannedersiniz.. Ama ne onlar saplanıp durmaktan vazgeçer ne de siz ölmeyi başarabilirsiniz.. yapılacak çok şey vardır belki ama aslında yoktur.. Umutların tükendiği yerde dönersiniz kalbinize.. çünkü bilirsiniz O yanınızda olmasa da kalbinizdedir hala.. özlemlere sarılıp yatma vakti gelmiştir şimdi çaresiz.. Ve bilirsiniz aslında içten içe sevmek her zaman sevdiğinin yanında olması demek değildir.. Sevilen sevenin yanında olmasa da seven sevileni sevmeye devam edecektir hem de delicesine kabaran ve hiç dinmeyecek olan özlemlerle..
