Dinlerin hepsinde mevcut olan sevap kavramı ve günah kavramı... işin içine günahın ve sevabın sokulması. Yani yapılan her hangi bir şeyi ödüllendirmek veya cezalandırmak, üçüncü bir seçenek yok. Bu durum insanı karşılıksızlıktan, beklentisizlikten uzaklaştırıyor. Günah olduğu için kötülük yapmayan insan modeli veya sevap kazanmak için iyilik yapan insan modeli -dir tanrının istediği veya zannettiği. oysa "insanlık" dediğimiz kavram nedir? sevap kazanmak için paylaşılan ekmek mi? günah olduğu için söylenemeyen yalanlar mı? "insan onuru kutsaldır" bilincinden değil tanrıya yaranma çabasından kaynaklı haksızlığa karşı gelmek mi? küçük bir kız çocuğuna cehennem azabı göze alınamadığından tecavüz etmemek mi?.. işte tanrının istediği veya zannettiği "insanlık" kavramı budur. Oysa bizim için "insanlık" : bir şeyi salt insan olduğun için yapabilmektir, insan onurunu kutsal kabul etmektir, emeğe saygıdır, içtenliktir, beklentisiz yapmaktır bir şeyleri, iyi olmak için ödüle, kötülük yapmamak için korkutulmaya gereksinim duymamaktır.
o nedenle dinler insanlığımıza hakarettir ve tanrıya vereceğimiz en büyük ders:
i n s a n l ı ğ ı m ı z d ı r !
