insan yaşadıkça tecrübe edinir, tecrübe ettikçe güçlenir, güçlendikçe yalnızlaşır.
eskiden ailesi, tüm mahalle ve okul arkadaşlarıyla dolu kalbi küçülür. artık yalnızca ailesine, bir ya da iki vazgeçilmez dostuna bir de sevdiğine yer vardır. kalp daha küçük gibidir ama bağlılığı daha büyük. boş eğlenceler istemez artık insan o yürektekiler olsun yanımda yeter der, güvenmez insanlara görmüş öğrenmiştir insanların masum olmadığını ve güçlenir insan bir mesafe koyar hayata ve tüm insanlara, uzak durur bir adım daha. öyle içten kahkahalar atmaz herkese, herdakika yanında birisi olmasına gerek yoktur o yürektekiler olsun bazen, yeter der. onlar doğru olan.
insan güçlenmiştir ve güçlendikçe yalnızlaşmıştır çünkü artık hem kendi acıların sırtlayabilecekir hem de sahteliklerden kaçmak istemektedir. 'ben, benimle olayım, benim hayatımı sorgulayayım' der. 'başkasına ne gerek var!'
