etrafımıza bakarak rahatlıkla doğruğunu görebileceğimiz önermedir. bunun suçlusu halkın kendisi midir yoksa onları bu hale getirenler midir bilinmez fakat bu üzücü durum gün gibi ortadadır.
okumamasına rağmen daima kendisini haklı görür, düşünmez, karşısındakinin haklılık payına zaman ayırmaz, ölümüne kendi sığ düşüncesini savunur. haklı olma ihtimali daima kendisine aittir. güç onun muktedir olduğu yegane kuvvettir, ondan başkasını güçlü değildir ve istediği herşeyi yapar. ne zamana kadar? bunun sonuçlarıyla karşılaşana, yaptıklarının cezasını çekene kadar.
elin elden üstün olduğu, kimsenin muktedir gücücün olmadığı bir dünyada yaşıyorsak, kendini en güçlü sananın yaptıkları sonucunda katlandığı ızdırap doğal karşılanmalıdır. etrafınız da yaptıklarının pişmanlığını duyan bir sürü insan görebilirsiniz.
onları uyarmak, gerçeği göstermek mi? imkansızdır. imkan olsa keşke, cahil diye anmazdık.
