Öyle mutsuz bir toplum olmak, birbirimize günaydın bile diyemek, bir araya geldiğimizde hep olumsuz olaylar konuşmak, biri nasılsın dese iyiyim demeye korkar olmak, işler nasıl deseler, derhal şikayet etmeye ve her şeyin kötü ve daha da kötüye gittiğini söylemek... sürekli hastalıkladan ve ölümlerden bahsetmek... dostlarla da sohbetin güzelliği , keyfi kalmaması. Hep para olmadığından yakınmak... sanki bunu soran bizden para isteyecekmiş gibi.... YOK demek, onu YOK etmeye devam etmek, sürekli şikayet edip etrafa olumsuz ve zavallı görünerek her şeyin bereketini kaçırmak, ve mızmızlığın sonunda dostlarımızı da kaçırdığınızın bir gün yalnız kaldığımızın farkına varmak.
