türkiye'nin (içinde benim de olduğum) büyük çoğunluğunun doğal tavrıdır.
bunu bu kadar önemli kılan ne? bunu bu kadar önemli kılan basında bununla ilgili sürekli bir tartışmanın alevlendirilmesi. zamanında merkez bankası başkanı ayakkabılarını kapı önünde çıkarıyor diye ertuğrul özkök ve kankileri tarafından yerden yere vurulmuştu "bu ne rezillik, iyice kiçleştik" felan deyü.
bugünse oray eğin sabah gazetesinin yayın müdürü erdal şafak'ın kendi gazetesi sabah'ta yayımlanan ev içi fotoğrafları üzerine bu tartışmayı başlatmış.
bu kadar ciddi sorunların ülke gündemini meşgul etmesi güzel elbette. benim anlamadığım noktaysa şu, 2009 yılında hâlâ insanları belirli kalıplar üzerinden saçma sapan bir modernleşme algılayışı ile şekillendirmeye çalışıp zaten yeterince sorunlu olan modernizmi tımtıkır hâle getirmek niye?
evde neden ayakkabı ile dolaşmıyor muşuz? yürüyorum, arabam yok, boklu püsürlü yollardan geçiyorum her gün. türkiye'nin %5'lik kaymak tabakasının gündelik pratiklerini yerine getirmek için onlar gibi sınırsız tüketebilme lüksüne ve arzusuna sahip olmamamdan olsa gerek.
gerçi yazıyı okuyunca oray eğin'in bir yazı müdürünün çoraplı poz vermesinin "estetik" olmamasına vurgu yaptığını görüyoruz. erdal şafak'ın "sınıfına ihanet etmesi"ni sorunsallaştırmış demek ki oraycığım. işte burjuvazinin de böyle sorunları oluyor, tamamen estetik.
