bir daha hayat bize o balkondan bakıp hayatın orasından tutup burasından çekiştirme fırsatı vermeyecek ne yazık.yukarıdan bakıp gördüğümüz ve uzak kalmaktan mutlu olduğumuz kalabalıkta kaybolduk şimdi.tek bildiğim ruhunun varlığı azıcık sıkıntının ve şükürler olsunlarımızın yanında.özleyip de iyi mi yapmışız baba evini? sefil dediğimiz en kral hayatmış be kardeşim.
bu gün baktımda istanbul'da yüksek bir yer yok öyle,güneşin doğuşunu izleyip günaydın güne sarelleyle uyandın diye şarkı söyleyeceğimiz...
4 yıl birlikte tırmandığımız yokuşlardan yuvarlanıyoruz şimdi galiba ve karlar erimiş,derilerim sığrılp canım acıyor,pamuk hemşirem uzakta...napıcağımı bilmiyorum varlığına şükretmekten başka.
neyse gel yemek hazırlayalım.
iyi ki varsın...
