Aşk kendinken herşeyden önce bi an düşünebilmektir bi başkasını.Bi resme bakarken dalabilmektir derinliklerine,dans etmektir içlerinde öylece.Özlemektir amansızca.korku nedir bimezken korkmaktır bi onun yokluğundan.Vazgeçmektir kendinden evet vazgeçmektir çünkü aşk herşeyi yaptırabilir bedeninde,ellerinde,gözlerinde.Gecenin karanlığında kaybolmuşken bulmaktır kendini,keşfetmektir içinde saklı odacıkları.Her bir parçasına kalbinin heycan eklemektir öylece.Gözünü karartmaktır herşeye cesurluktur heşeyin ötesinde...Sevdiğinin kokusunu hissederken bi yandan yanmasıdır içinde bi yerlerin,bakarken ona sanki bakarken bile inciteceğinden çekinmektir.Aşk deniz gibidir uçsuz bucaksız...içinde herşeyi barındırır ve tıpkı denizin kustuğu gibi öfkesini aşktada öfke vardır ve aynen öyle kuvvetlice.Gecenin karanlığıyla dost olmuşken selamlamayı öğrenmektir bulutları.Uçurumun sonsuzluğunu bile bile,attığın adımda ölümün kucaklıycağını bile bile bırakırsın yinede kendini o sonsuzluğa...Kanar çoğu zaman her yerin usul usul kanlar sızar yaralarından ama aşk öle bişey ki kalbinde yinede seversin öylece...Beklersin sonra gelmesini bulutların ardında o koskacaman güneşle...
