ilk aşksa, çok daha fazla koyacaktır. bir kere şu bilinmelidir, asla unutamayacaksınız. bunu sindirin. sevgiliniz başkası yüzünden mi terk etti, aldattı mı? fark etmez, ölene kadar düşünüp gülümseyeceksiniz, belki ağlarsınız; "vay anasını, şöyle bir kız vardı" diyeceksiniz. diğerleri de öyle olur elbette, ama ilki kadar asla olmaz.
tadını çıkarın. evet aşk acısının. kitaplara verin kendinizi, kendinizce edebiyat yapın. gözlerinizin altına kömür sürüp sokaklarda gezin, kimseyi iplemeyin; kırmızı ışıkta yola atlayın, ama ezilmek için değil. minibüste yaşlılara yer vermeyin. hatta oturmayın. boş minibüste ayakta gidin, kendinize gülün; size gülenlere bakın, daha da fazla gülün.
sinirinizden güleceksiniz. yavaş yavaş sakinleşecek; ikinci dalganın ardından kurtulacaksınız. ama asla geçmeyecek. "olmuyor" demeyiniz, sadece alışmanız gerekecek. "keşke hep çocuk kalsaydım" diyeceksiniz. güzellikleri keşfetmeniz, bahsi geçenin sadece duygu yoğunluğu; karşınızdakinin bir kız/erkek olduğunu idrak etmeniz gerekecek.
hazırlıklı olun, 1 yıl geçtiği halde neden terk edildim diyip ağlıyor olabilirsiniz. anormal değilsiniz, ağlayıp zırlamayın; bu olmadan olmaz demeyin.
ben durduysam siz ortalığı bile sikersiniz. o derece. sevinin, sevişin.
