algıda seçicilik dediğimiz olaydır. efendim bu durum taşlarda, göklerde, doğada atatürk silüetleri görme şeklinde de tezahür eder. dalma dağlarında bir atatürksilüeti vardır. her yılın aynı zamanında güneş dağların arasından kendini gösterdiğinde amasya-damal' da mustafa kemal' in yüzü görülür. ilkokulu okuduğum okulun girişinde gökte ata diye bir bölüm vardı; bulutlardan atatürk' ü görürdünüz; yandan, ayakta, at üstünde... ayvalık' ta var sanırım böyle bir durum aynı şekilde. aslında var olan şey basittir; türk insanının doğuşundan itibaren gözünün önünde yer alan bir portreyi dağa taşa benzetmesi, esasında pek çok olan bu gibi hallerin içinden atatürk silüetini çekmesidir.
bu durum gittikçe vahimleşiyor aslında. örneğin damal' da o gün ata' nın günü haline gelmiştir. jandarma bandosu silüetin görülebileceği hakim bir tepeye çıkar ve orada marşlar vs. çalar, saygı duruşunda durulur falan. bir çeşit metafiziksel kabuller ile mustafa kemal putlaştırılıp, tanrısallaştırılıyor, mucizeler gerçekliği, o büyük başarıları silikleştiriyor. bunu yaparken diğer taraftan da umudumuzu köreltiyor. sıradan vatandaşın vatana ait ülküleri bu tanrısallığın altında eziliyor, halk bir kurtarıcı bekler gibi bir peygamber bekler gibi 'birisini' bekliyor, kendi gücünü unutuyor.
bu 19 hikayesi de buna benziyor olsa gerek. birisi çıkıp atatürk' ün hayatında 26 sayısını araştırıp 26 madde bulabilir pekala.
birisi derken...ben mi? bsg
