Rengi fümedir hüznün. An olur siyaha çalarsın, o karanlık diplerin sonlarında boğulursun ışıksız , isyan edersin , öfkelenirsin, parça parça edersin yüreğini. seviştikçe kendinle fümeye yaklaşır , yaklaştıkça açılırsın beyaza doğru, bembeyaz ve masum bir hal alırsın , arınırsın, dinlenirsin buğulu gözlerinde, derken hüzün bu fümeye çalarsın yeniden, yeniden bulanır ortalık, tanımsızdır içindeki boşluk sebebi herşeydir. Herşey sen olursun.
