çocukluğumu hatırlatır. sokakta koştururken aniden bastıran bir yaz yağmuru başlar çocuklar çığlıklar atarak bina saçaklarına saklanırlar. 15- 20 dk sonra yağmur diner mis gibi bir toprak kokusu yayılır etrafa. geriye tek bir şey kalır gökkuşağını diğerlerinden önce görmek. ama yazık ki bu kokuyu kendi çocuklarımızla ortak anılar içerisine alamayacağız. diğer bir çok şey de olduğu gibi.
