insan bazen hayatında onemli bir kavsaga geldigini,
artık bazi seylere karar vermesi gerektigini, verecegi kararlarin tum hayatini, yasadigi cevreyi etkileyecegini sanir.
genellikle yanilir.
boylece, gercekte kavsaklarin hic farkinda olmaksizin birer birer yasandigini anladiginda ya her sey icin cok gectir
ya da insan yine bir baska yanlis duyguyla ipin ucunu kacirir ve aliskanliklarina teslim olur.
oysa hayatim dedigi neyse kisinin,donup incelediginde bir dizi tesaduf ve neredeyse el yordamiyla alınan kararlar dizisinden baska bir
sey olmadigini anlar. tuhaf,
onceden kestirilmesi hem olasi hem de imkansiz minicik milyonlarca kavsak...
eve donerken her gun izlenilen yolun nedensiz bir anda degistirilmesi, can sikintisiyla girilen bir kitapcidan alinan bir kitap, gazetede tesadufen görülen bir ilan, laf olsun diye izlenilen bir film.
iste o yuzden ne zaman uzaklara gitsek
yasadigimiz sehrin, kendimizin, bedenimizin, ruhumuzun degistigini, zaman zaman taninmaz hale geldigini goruruz. bu siradisi duyguyu ,degisimi bir kez tadanlar,
bir daha..
bir daha yasamak icin,
hep kacmak isterler sehirden,kendilerinden. boylece yasadigi sehrin ve kendisinin yabancisi olur insan
