üzerinden birtakım insanın kendi hezeyanlarını atatürk'e yıkmaya çalıştığı karikatürdür. tıpkı daha önce de söylediğim gibi. isterseniz neden böyle bir karikatürün gerizekalılık olduğunu kısaca izah etmeye çalışayım.
kimsenin atatürk'ün putlaştırılmasını eleştirenlere bir şey dediği yoktur. gayet tabii eleştirilebilir. isteyen istediğini de putlaştırabilir bak, orası da ayrı.
amma velakin, kendi kafasında tapındığı putları olan, hatta ve hatta kendi "ilah(lar)ına"* veya dinlerine-diyelim daha açık olsun- tapmayan insanları tarih boyunca katletme, kesme, yakma vs girişimlerinde bulunmuş mentalitenin başka birilerini, birilerini/birşeyleri putlaştırıyor diye eleştirmeye ne kadar hakkı vardır?
üstüne üstük, hadi diyelim, objektivite özürlü klasik fanatik mantığıyla bir dine sahip çıktıklarını, ve bir "kişiyi" putlaştıranları eleştirdiklerini var sayalım bu kişilerin.(yani var sayalım, "neden bir insanı bizim tanrımızla aynı kefeye koyuyorsun" diye yakınmakta olsunlar bu kişiler)
bu çıkarım daha baştan yanlış olur, zira, bu bahsi geçen kişiler de, sözlerini kendi din kitaplarıyla beraber(hatta daha fazla) okudukları ve hatta peygamber/tanrı mertebesi verdikleri(ki kendileriyle çelişme zaten burada baş gösteriyor) kişilerin dogmalarına sarılıp bir nevi "din içinde din kurup" onları putlaştırmış olmuyorlar mı?
yani, bir şeyi eleştirecekse bir insan, ilk başta eleştirdiği yönler kendinde olmayacak.
yukarıdaki iki varsayımdan çıkarabileceğimiz:
"bizim putlaştırdığımız bir inanç sistemidir/dindir/din büyüğüdür onlarınkiyse değil ama" kabilinden bir argümanla savunuluyor oluşudur bu karikatürün.
bu da son derece gerizekalıca bir davranıştır. zira beyindeki analitik düşünce ve mantık bölümünün bir nebze dahi olsun kullanılmadığı anlamına gelir.
zira ya nötr bir perspektiften eleştiriyi yapacaksınız, veyahut da susacaksınız arkadaşım. yoksa rezil olmaya mahkumsundur.
anlayacağınız, takiye her seferinde anlaşılmaya mahkumdur. yukarı tükürsen bıyık, aşağı tükürsen sakaldır.
