hayat dediğimiz şey -nehir misali- akıyor. bu sular iyi de kötü de olsa akıyor. yani bu nehirde her daim ıslanıyoruz. bazen bu ıslaklık bizi kızdırır, hüzünlendirir, durgunlaştırır, sevindirir... her şeye rağmen yaşıyoruzdur. hayatın hep güldürdüğü nerde görülmüş, üzüleceğiz ki yaşam balansı yerine gelsin. sevineceğiz ki yaşama zevkini yitirmeyelim. bu bünyeler her duyguya aç. yaşadıkça gelişir, hayatın zevki çıkar. dediğim şu; böyle bünyeler bunları çözmüştür. her şeye rağmen hayata pozitif bakmaya çalışırlar, hayatı severler.
