ilkokulda karateci bir hocadan yeniyorsa daha da kötü olandır. şöyle ki;
kola kutusunu ezmek suretiyle yapılan topla koridorda maç yapılmaktadır. hoca bir anda koridorun başında black smoke gibi belirir. öğrencilerden biri farkeder ve "ruuuuuuuuuun" diye bağırmaya başlar. herkes aynen sınıfa dalar tabi. hoca, bir kaç saniye süren korkulu bekleyişten sonra o deve gibi boyuyla içeri girer. sınıfta çıt yoktur. hoca sınıfa şöyle bir bakar ve " şu koridordakiler çıksın bir tahtaya" der. bir kaç cesur ve dürüst cengaver çıkar, tam o anda ön sıradaki arkadaşıma "olum çıkalım lan gel" derim. cevap "manyakmısın olum otur ya". hoca tahtaya kalkanlara şöyle bir bakar, elini kaldırııır o an heyecan doruktadır, elini çocuğun omzuna koyar. "aferin size işte dürüstlük. oturun siz bir daha da görmiyim" der. "şimdi çıkmayanlar çıksın yoksa ben çıkartırım" o an bi hasssiktir çektik tabi. kalan o 5 kişi yavaşca kalktık ve geçtik tahtaya. hoca şöyle baktı, ve kendi bulduğu orijanal dayak numaralarından birini uyguladı. piyano resitallerinde sıkça gördüğümüz parmağını tuşlardan kaldırmadan hepsine basma hareketinin tokat versiyonunu sağ baştan başlayarak bitirdi. hepimizin hemen hemen aynı boyda olmasını çok zekice kullanmıştı. sonra yerimize oturduk ve ben yanağımı tutarak tabi kalsik bir cümle kurdum arkadaşıma. " sana kalkalım dedik di mi"
