kalbinden rahatsız olan bi çocuk geldi bize. dedik "buna kalp pili takılması lâzım." aslan gibi, 17-18 yaşında delikanlı. annesi bir şeyler söyledi, ben anlamadım. bilmediğim bi dilde konuşuyordu. çocuk ağlamaya başladı. sonradan öğrendik ki "bizim orda kalp pili takılan adamı adamdan saymazlar, ölsün daha iyi." demiş. çüşşşş. türkçe bilse laf anlatacağım, tercüman sağolsun ruhunu da katarak işi halletti. kıçımızı yırttık anca ikna ettik. hayatımın en dumur olayı sanırım buydu. anneler, analarımız muhabbetinin palavra olduğunu gördüm. 1000 kere sordum sen öz annesi misin diye. öz imiş.
doktor olunca çok değişik şeylere tanık olacaksın derlerdi. daha öğrenciyken başladı. bu ne be? anlatırken bile midem bulandı.
