Önder Babat
(3 Mart 2004 günü kaybettiğimiz Önder Babat'a)
Yürüyordun,
Şarkılar söyleyelim diyordun.
Koşalım var gücümüzle
Avuçlayalım kır çiçeklerini
Demet demet sunalım insanlara
'Ama kardeşler mutlu olabilir mi insan bir başına'
Aklına düşüyordu karton kulübelerde yaşayanlar
Yürüyordun,
Ansızın bulutlandı mavi göz gök
karardı sis kapladı Beyoğlu'nu
yer sarsıldı bir yangında yitti kır çiçekleri
Sendelendin.
Bir kadın kıvrandı sancılar içinde
çığlıklarla yırtıldı gece
Yüreklerimiz balyozlarla dövüldü.
Buz tuttu gökyüzü
Parça parça döküldü.
Düştün sarıldın toprağa
kardeş eller uzandı sana
bir çocuk doğdu kanlar içinde
ağlayarak soluğun durduğunda
göbek bağı kesildi annesinin
ılık memesi susturdu çocuğu
