islam'ın sadece müslümanlar için hoşgörü istemesi, diğerlerini cihat nesnesi olarak algılamasıysa kast edilen; evet, görece, kendine hoşgörülüdür.
ancak bu kendine/kendinden olana hoşgörünün bile şer'i adalet(!) kavramıyla esirgenip kısıtlamalarına da sıkça rastlandığından; son derece kısıtlı, dayatılana biat edenleri kapsayan bir hoşgörüden bahsedileblir.
