neye nasıl dayanacağım, kalbim acıyor görmezden geldiğim her şeye. yanımdan yalnızlığın ve çocukluğun geçiyor tatlı gülümsemelerle. Ve ben acıyı kalbimde bir sevgili çocuk yapıyorum şimdi. Aşk kalbimi yakan bir yangınmış anladığım ve bağrıma bastığım. Zaman kendini yinelerken dilimden dökülen ve şarap kokusu anlamsız sevdalar tüm bedenimi kirletmekte şimdilerde. bahsettiğin yarın hiç değişmedi ki...
aşk aydınlık dedin kalbimde hiç bulmadım ve aklımın derinlerinde imkansızlıkların geçti...
Sen beni hiç sevmedin... Vazgeçtiklerinde yani ağır bulduğun yüklerde ezik bir silüet oldum...
Ömür dedin ki bana o bende hiç olmadı ki. sana vereceğim acı bir gülümsemeden ibaret. Sır dediğin dünyaya dair sadece. Acı dolu bakışlarımın içinde çocukluğumu gördüm. Yarın dedin o ki hiç değişmeyenlerde saklı zaten. Ben artık beklediklerimden de geçtim. Ömürümün yettiği acı dolu şarkılarda kahraman olmak istemiyorum artık. SEn benim bu hayatta tek sınavımdın. Sen ki anneme acılarımı gösteremediğimdin. Arka balkon şarkılarına gözyaşlarımı karıştırdığımdın.
kalbimin acısını ne sen ne de ayırdığım ömürüm kalan son demleri dindirebilir. Acıyla yaşayan bir ömür acıdan beslenir. Sen ki hiç olmadın bende. SEn ki hep bir yalandın ve o yalanı sevdim ben. Sen olmadın kalbimin acılarında.
Sen ki ölümdeyken uzaktan izleyen genç bir beden. Sen ki ölümü benden sonra hissedecek bir beden...
