ya fukaralıktan yahut sıkıntıdan, eğlenceli bulduğum/bulduğumu sandığım toplu taşıma araçları. eziyeti bol ama buna paralel olarak eğlencesinin de bol olduğunu düşünmekteyim. kah güldüğümüz, kah hüzünlere gark edildiğimiz ve en çok da sinir harbi geçirdiğimiz bu tekerlekler üzerindeki kutunun içinde yaşadıklarımızı, nasıl olurda bir köşeye fırlatır, kıymetini bilmeyiz. belediye otobüsü bir tanedir. bu karara vardım.
