insanların genellikle sevgiye dem vurup içlerine düşük voltta elektrik veren tatlı sert konudur.
asıl ayrılık askere giden çocuğunun ardından çoğu annenin hissettiği ayrılık, asıl ayrılık gözü gibi baktığı kızının evlenmesi üzerine birbirine bakan anne-babanın gözlerindeki boşlukta, asıl ayrılık ölümün hayatla dalga geçmesinde yatar.
sevgide ise ayrılık hiç yaşanmaz kanımca, nedeni de şudur sevginin ruhunuzda, genlerinizde çakılı durduğu sürece ve siz onu tutup uykudan uyandırdığınız sürece bedenden bedene nesneden nesneye akabilecek müthiş bir sinerji olmasıdır.
(içses)- lan hep böyle diye diye terkedildin, salak meo :)
