temelleri çocuklukta atılandır. ola ki o çocuk mantıklı bi çocuksa*.
.
.
.
-tamam ya ben biliyorum süperim. benim bilmediğim bi şey olabilir mi sence?
+sana artık megaloman da demiyorum. narsistsin sen narsist!
-kahretsin öyleyimdir.
+bak hala?
-tamam be sus. süperim yine.
şeklinde diyaloglara girer bu küçük mantıklı süper çocuk büyüyünce. evet tüm suç saçma sapan tekerlemeleri ve şarkıları üretenlerin, bilgileri basite indirmek için mantık yanlışlıkları yapanların. şöyle ki bu über, süper, muhteşem çocuk mantıklı olduğu için bütün bu söylenenleri toplar toplar sonra hepsini düşünür düşünür, sonra bakar mantığı almıyor e herkes yanlış söylüyor da olamaz. demek ki hata kendinde bir yerlerde o da büyüyene kadar düşünmeye devam eder. sonra bi bakar ki doğru olan insanlar değil kendisiymiş. sonra büyüdükçe mantıklı bi insan olduğu için sadece emin olduğu şeylerin arkasında durur ki onlarda bile karşı tarafın haklı olabileceğini düşünür. ama %97* haklı çıkar. eh bakıyor hep haklı hep haklı demek ki bi mükemmellik var.hem boşuna dememiş 'ulu önder çocuklar duymasın psikoloğu' "çocukluğa inelim" diye. hep sizin yüzünüzden, heeep.
