geçen akşam telefon geldi, arkadaşım sancılanmış, hemen hastaneye gittim. dogum olm bu, öyle deme, acil bir hadisedir kendi çapında. neyse dualar dilimde, gözyaşları gözümde arkadaşımı ameliyathanenin kapısına bıraktım. aradan 5 dk geçmedi şu ameliyathane yeşili örtülerine sarılı minnacık bişey getirdiler kapıya. 2 kilo 700 gramlık kocaman bir mutluluk. bir görsen, sarışın olucagı kaşsızlıgından belli minik bir kızçocugu..
verdiler kucagıma, agladım. insan inanamıyor be usta, dünyada böyle mucizelerin olacagına ve bu mucizenin kucaklanabilir olduguna akıl sır erdiremiyor.
o inanamadıgın mucize, gece boyunca agzına sıçıyor o ayrı. karnı agrıyor mu , açıktı mı, altını kirletti mi bilemiyorsun ya.. elin ayagına dolaşıyor, yüzünde " hay skiim, şimdi napcam ben lan " ifadesi, ellerin belinde, çaresizleri oynuyorsun ve bir tercüman istiyorsun bu minigin dilinden anlayan. kendince deneme- yanılma yöntemlerine başvuruyorsun falan. zor iş be usta. insanın, kendinden başka birini anlaması ya da anlamaması için karşıdakinin konuşması ve ya konuşmaması gerekmiyor. konuşasa da aynı bok, konuşmasa da..
yani diyecegim şu; bir gece refakat ettik arkadaşa (iyi bir insanım mesajı), çekip gitmişsin be olm. vay anam vay neler dönmüş serhat ya şaşkınlıgı yüzümde.
hiç aklına gelmedi mi, hastanenin acil girişinin önünde sigara içiyor oldugum.. bir ugra bir sor, bir veda şeysi, ne bileyim ben.( kendini nimetten sayan insan mesajı)
daha çok yazacaktın ve daha çok okuyup gülecektik be. ne yani şimdi gittin diye herkese benzedigini mi zannediyorsun. ı ıh..
kendinden sıkılan ve kendine lavuk diyen bir hoşaf ı tanımıyorum, tanışmadık hiç.
bilmez misin, bazı nesneler eskidikçe kıymetlenir ve degeri artar..
sen yol tüyleri sonra gel, kanatları eksiltmemekten, eksik etmemekten bahset. (hadi ordan seksi)
yarım kalacak çok şey var çünkü sen yazmayacaksın.
