bugün 7 yıl olmuş. hala kapı çaldığında baba diye irkiliyorum. işten gelme saatin diye. ağlayamıyorum. göz yaşlarım gözlerime ağır geliyor, içime damlıyor.
seni o çok sevdiğin türk sanat müziğiyle anayım dedim, makberi açmışım...hay a.k dedim dinlemeye başladım... Hamiyet Yüceses de bir söylüyor ki; 7 dakika. dinle dinle bitmiyor. 7 dakika değil 70 dakika sanki. zor kapadım. zaten kötüyüm, seni başka şarkılarla anayım bari dedim. kadına bu kadar uzun söylediği için küfür ettim. sonra bir tövbe çekip kendime güldüm. anlayacağın senin bıraktığın miras hala sağlam.. gülümsemek... en acı durumlarda bile gülümseyebilmek...
bayram gününde ölüp herkesin tatilde olmasını fırsat bilip gelmesiyle mahallede ufak çaplı bir celebrity ölümü havası yarattığın için olsun, bugün kar yağıyor olsa da 7 sene önce havanın sıcacık olmasında ötürü olsun, arkada bir sürü seven insan bıraktığın için olsun... Garip bir şekilde kıskandırıyor bile beni.
ama öyle veya böyle her şekilde yaralıyor yokluğun. özlüyorum. daha çok özlüyorum.
