hiç te söylendiği kadar "baymayan" sürücü tipidir.
"bayan sürücü" kavramı 70'lerde kalmış tatlı ve nostaljik bir kavram olup, günümüzdeki versiyonları son derece usta, dengeli, dikkatli ve oturduğu koltuğa yakışan bir görünüm çizmektedirler.
arada başı türbanlı, giyimi sıkı tesettür, iki eli direksiyondayken dudaklarının arasındaki sigaradan bıçkın bir çekişle duman çeken, yaşı kırkını rahatlıkla yarılamış olsa da aracını hafif külhan bir biçimde kullanmakta olan "harrbi" -gözlerime inanamamış, gülmekten öleyazmıştım- teyzeler...
...ya da yaklaşık 1,5 ay filan önce heykel setbaşı arasında gördüğüm, ikisi önde ikisi arkada oturmakta olan, sürücü dahil hepsi çok genç, giyimleri tesettürün "şıklık" zirvesinde, herbirinin türbanı muhtemelen şık bir çantadan daha pahalı olan ve aracın sonuna kadar açık müzik setinden çıkarak açık camlardan yola "sal-lall-lahu aleyhi..." benzeri arapça "zikir" parçaları taşmakta olan; yaptıklarının marjinalliğinin sonuna kadar farkında olmalarından gelen hafif mahçubiyetin ve bunun bilincinde olmanın verdiği derin ve "hin" bir hoşnutluğun karışımından oluşarak yüzlerine yayılmış bir gülümsemeyle "huzur turu" atmakta olan yeniyetme tipleri de mevcuttur.
ancak yine de, her zaman ve her yerde, tercih edilen "model" tercihan mini etek, ve o zaman mutlaka uzun bacak, sarı saç ve göğüslerin arasından geçerken onları daha da belirgin -ahhh- kılan emniyet kemeri takmış, hele bir de gözlerini kırpıştırarak tatlı tatlı bakan tiplerdir...
