başlarda çok sallamadığım, hatta başımın üzerine yaptığı baskıdan sanki uçuyormuş hissi aldığım için hoşlandığım ama son zamanlarsa sık sık beni ziyaret eden hede.
şimdi uyanıkken fiziksel ya da psikolojik olduğuna inanmak istiyorum ama gece kulağıma fısıldarken bu fikirler kalmıyor tabi ortada.mecbur ne dua biliyorsak okuyoruz. bu arada karabasan gittikten sonra uyandığımda beynimin sol tarafında bir zonklama oluyor 10-15 dakika kadar ki beni en çok korkutan bu.
aramızda geçen birkaç olay;
- *
ben: noluyo lan uyandım mı... hass. geliyoOoo.. *zınnnnnnnnnnnnn* ıggkk..
o: kikikiki... fısır fısır fısır...
ben: bismmm
o: bunu ancak hızır paklar!*
ben: neeeeey! allaahımm bismm..
ve herkesin bahsettiği gibi etrafı görebilmekteyimdir. o an yatağın kenarında böyle korkuluk gibi, o türk filmindeki gulyabani gibi bişey belirir. eli, kolu, kafası seri bi şekilde sağpa sola hareket etmektedir. gittikçe yaklaşır, gittikçe yaklaşır ve korkunun zirvesindeki anda kaybolur gider.
-
-
huzurlu bi şekilde uyunmaktadır, odanın kapısının açıldığı hissedilir. ben acaba babam odaya mı geldi diye düşünürken bir gölge boynum, yanağım civarına gelir yerleşir.
ben: aha babam öpecek mi napacak özlemiş heralde adam.
o : ...
ben: ulan bi bokluk var ama..
o : zınnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn
ben: haydaaaa bismm...
o : kapıyı kapar gider
-
daha çok karşılaşmamız oldu da hepsini yazmayayım buraya. bazen belimde bir tırnak batırma acısı, bazen beni yataktan düşürüp düz* taklalar attırdığını hissedip yatakta uyanmam, bazen duyduğum al sana al sana sesleri, bazen odaya sessizce girmeye çalışan insanlar olduğunu hissetmem, fısıltılar duymam gibi gerçekleşen bir sürü karabasan vakası yaşadım.
bu olayın benim için sadece abdestsizken yaşanması bu olayın metafiziksel bir yanı olduğu hakkındaki fikrimi güçlendiriyor ama bunu yaşarken kendimden birşeyler katmam (hızır paklar bunu falan*) olayın psikolojik bir boyutu olduğunu da gösteriyor. uyku düzensizliği konusunda özellikle son zamanlarda rekora giden bir insanım, 4'te yatıp 7'de işe gitmeler falan da bu olayın fiziksel bir olay olabileceği ihtimalini her daim güçlü kılıyor.
sanırım bu olayı ilk yaşadığımda bilim adamlarının açıkladığı gibi fiziksel bir olaydı yorgunluktandı. daha sonra ben buna anlamlar yükledikçe senaryolar da şenlendi, bahanelerim arttıkça* yaşama sıklığım da arttı.
ne olursa olsun yaşaması hoş birşey değil, özellikle fısıltılar falan çok korkunç oluyor, hiçbirşey yapamamak hareket edememek de bu korkuyu arttırıyor. bu olay fiziksel de olsa metafiziksel de olsa dua etmek bulabildiğim en rahatlatıcı kurtulma yöntemidir.
