Lamb of god'un kısmen değiştiği, her şeye rağmen muhteşem hazırladığı albümdür.
Chris adler: biraz daha insancıl, kastırmayan fakat gaza getiren davul ritimleri yazmış. Bu şekilde şarkılarda yapamadığı kafa sallama olayını artık mümkün kılmıştır. Trampete daha bi fazla vurur olmuş.
Willie adler: onun için fazla bir şey demeye gerek yok. Görevini başarılı şekilde yerine getirmiş, kendini tekrar etcek gibi olan, fakat tekrar etmeyen müziğini yine yapmıştır.
Mark morton: artık daha bi 12.tel ve aşağısına iner olmuş, sololarını lezizleştirmiş, hızını arttırmıştır. Muhteşem bir iş çıkartmış.
john campbell: br basçı olarak üstüne düşeni yapmış, fazlasını da yapmamış karizmatik insan, yakışıklı kişi.
gelelim randall blythe'a. Bu albümde kendini iyice geliştirmiş, artık korkmuyor gibi. clean vokal'e de girmeye başlamış. Screamlerinde yine processor kullanıyor gibi gözüküyor. Şarkıları yeni albümde daha hızlı söylediğinden, sahne şovundan ödün vericek gibi.
