ben dunyada bulabileceginiz en merhametli insanlardan biriyim. gercekten.dusmanlarima bile kiyamiyorum. kimse zarar gormesin istiyorum.
ben 21 yasindayken paris sorbonne da hukuk okuyordum. turkiye de sevgilim vardi. onu gormeye gelebilmek icin, ucak bileti icin ek is olarak cocuk bakip para biriktiriyordum. dunya tatlisi yahudi bir ailenin de cocuklarina bakiyordum baktigim birkac ailleden o donem. o donem 3. cocuklarini dogurdu. 20 gunlukken bana teslim etti ve sana cok guveniyorum dedi seker anne.bir de dedi ki yatagina yatir, biraz aglar, sonra kendi kendine susar ve uyur. ben de boyle uyutttum bebegi. anneden iyi bilicek halim yok. sonra yalniz bir anne olan bir hemsire tuttu beni. 2 yasinda bir oglu vardi. ben de dogrusu o sandigimdan ayni sekilde uyutmaya kalktim. yataga yatirdim.biraz aglar, sonra kendi kendine uyut dedim. evde kameralar vardi beni takip eden.bikac hafta sonra cocugum srnle cok agliyor deyip hemsire beni kovdu:( o meger pispislayarak uyutuyormus bebegini hep.
nice diyor ya senin kendi yolun, benim kendi yolum var, herkesin dogrusu kendine.
bazen yeterince saglikli iletisim kuramadigimizdan kaybediyoruz birbirimizi. yoksa tanisan cici cociklariz.
