Bugün yaklaşık bir saat kayınpederimle konuştum. Konuşmak hiçbir şeyi çözmeyecek biliyorum ama içimdeki her şeyi döktüm. Kayınvalidem evden giderse bizim perişan olacağımızı düşünüyor. Dün 7 yaşındaki oğluma bile sürekli "seninle de görüşeceğiz" deyip durdu. Kayınpederim kendi derdine düşmüş "bana kimse bakmaz" dedi. "Evet, baba doğru diyorsun sana kimse bakmaz" dedim. Bundan sonra kimsenin şımarıklığına katlanma niyetimiz yok eşimle. Bir karar veriyorlarsa bize güvenerek vermesinler. Yakın bir zamanda hayatımızda çok köklü bir değişiklik olabilir. Kayınvalidem and içmiş kimseye huzur verme niyeti yok. Keşke bir an evvel gitse böyle strestli hayat. Onu hiçbir zaman iyi hatırlamayacağım.
