geçen haftaki penguen'de şu yazı vardı bu filmle ilgili:
''mahsun kırmızıgül'ün şahane diye bahsedilen Beyaz melek filmini yeni izledim, televizyonda... film boyuca prag senfoni orkestrası müzikleri fonunda ağlayan, dayak yiyen yaşlı insan ajitasyonu dışında bir şey görmedim...bu mudur?... buymuş... e inşallah yeni filmi güneşi gördüm'de 'zavallı çocuklarımız' ajitasyonu değildir... yoksa mahsun'un sinemacılığı; yaşlı, çocuk, hayvan, kadın vs. vs ajitasyonundan başka bir şey değil olacak...''
