"Neyim ben, kimim? Her sabah aynada görüyor olduğum o yüz gerçekten de kendime, 'Bak, bu sensin.' diyebileceğim bir yüz müydü?
Belki bir maske? Kendi yüzüm sandığım, aslında bir maske olabilir miydi?
Ve eğer bir maskeyse yüzüm, hayatım bir tiyatro sahnesinde mi sergileniyor? Üstelik ben kendi hayatımın başrolu bile olamıyor gibi hissederken?
Tüm bunları düşünmeme sebep olan, yalnızca ben olamam. Kimseye karşı bu kadar kötü olmadım ki kendime de kötü olayım. Eğer bir kimse bile olamıyorsam işler de değişirdi zaten orada.
Peki ya, bir kim olduğumu sorgulamama sebep olanları da aslında hayatımda ben tutmuş sayılmaz mıydım? Zararı bizzat verenolmadığınızı düşündüğünüz sürece, susuyor olmanız gerçekten desuçsuz görünmenizi mi sağlardı? Sanmıyorum. En nihayetinde susmuştum. Hem... En suçlular, en susanlardır.
Kendi yaşadıklarımın suçlusuydum.
Yazıyorum çünkü daha fazla susmak istemiyorum.
Belki insanlara karşı, beni anlamalarını sağlayacak kadar konuşmuyorum ancak yine de o kız çocuğunu dinliyorum. Belki yüksek sesle konuşmuyorum ama fısıldıyorum. Yetmez belki onun için, ki haklı da, ancak en azından bir suçlunun yapacağını artık yapmıyorum. Susmuyorum. Ben bir kim, sadece... Yazacağım. Yazarak var oluyorum."
