bugün, bayram namazı için yıllar sonra camiye gittim. en son camiye ibaret için 20li yaşımın ortasında gitmiştim. üstü kapalı Atatürk düşmanlığı falan yapıldığı için gitmeyi bıraktım. babam mutlu olsun diye tekrar ziyaret ettim bugün yani.
alenen Mustafa Kemal Atatürk'e sovuluyor camilerde. hoca bunu yapıyor, cemaatten ses çıkmıyor. hemde beş dakika kadar lanetledi hoca. şaşkın şaşkın bakarken, Gazze Filistin bilmem ne diye girdi çıktı. kılıç kalkan kuşanıp israil'e mi saldiralim anlamadım.
bir kere daha kendime hak verdim, bu millete bir sikim değmez. sokağa çıkanlar, darağacına gidenler, vatan için şehit düşenler boşa.
Ömer halisdemir, fethi sekin boşuna canından geçmiş.
millet çoktan teslim olmuş, cumhuriyetin tüm kazanim ve devrimleri, ulus olma, Türklük yerlere geçmiş. onun yerine ummetcilik almış. millet uyumuş. vatan elden gitmiş.
bu memleket benim değil, bana ait değil. işgal ettiler önce, sonra da sahiplendiler. bizi yabancı yaptılar...
neyse, umutsuzum milletten ama her ittihadci bilir ki, biz hiç hir zaman iktidara selamet ile gelmedik. hep silah zoru ile.
yine çıkar bir Enver, bilge kağan, Mustafa Kemal ananizı siker, yüz sene daha ağlarsınız merak etmeyin.
şimdi o yiğit belki bıyıkları yeni terlemiş bir subay, belki öğrenci daha. ama yetişiyor. inanmazsan dön bak tarihe.
