"Yıl 1927 Burası beni muhakkak çıldırtacak. Ne basit muhit Yarabbi.... Düşün kardeşim, konuşulacak bir insan bile yok...Hepsi alelade, hepsi dümdüz... Memleketin civarı hep bozkır, gözünün alabildiği kadar çıplak dağlar uzanıyor... Yalnız Yozgat’ın tam karşısında bir çam ormanı var... Ama o da dümdüz araziye yakışmıyor...Adeta kirli bir bakkal önlüğüne yamanmış yeşil bir kadifeye benziyor. Buraların dağları bile münasebetsiz. Üstlerinde bir ağaç, bir iri kaya bile yok... Yalnız toprak mı? Hayır, o da değil...Çakıltaşı gibi en büyüğü yumruk kadar taşlarla örtülü (...) Ahali fesat, dedikoducu. Kendimi yalnız okumaya verdim. Kitap, gazete, mektup okumakla vakit geçiriyorum."
-Sabahattin Ali.
