" Şabat' ta görülen bu değişimin nasıl gerçekleştiğini anlamak için, Satürn gezegeninin taşıdığı anlama bakmamız gerekmektedir. Geleneksel, astrolojik ve metafizik anlayışa göre Satürn gezegeni zamanı temsil eden bir gökcismidir. Satürn, zamanın ve dolayısıyla ölümünde tanrısıdır. Ancak insanlar Tanrı'ya benzediklerinden ( yani akla, ruha, sevgiye ve özgürlüğe sahip olduklarından) zamanın ve ölümün egemenliği altında değillerdir. Fakat insan aynı zamanda da bir hayvana benzemektedir ( yani, bir bedene sahiptir ve doğa kanunlarına boyun eğmektedir.) bundan dolayı da zamanın ve ölümün kölesi durumundadır. Babiller kendi tanrılarını nefislerini terbiye ederek yatıştırmak istiyorlardı. Kitab- ı Mukaddes' te ise bu sonra çok farklı bir çözüm getirilmeye çalışılmıştır. Burada zaman, bir gün boyunca doğanın gidişine karışmamak suretiyle devre dışı bırakılmaktadır. Bunun ardında yatan düşünce şudur: bir değişim, bir çalışma veya bir çatışma olmazsa, " zaman" diye bir şey de olmayacak ve artık insanlar zaman tanrısının önünde eğilmeyeceklerdir. Yani şabat, insanlığın zamanı nasıl yendiğini gösteren bir semboldür. Zaman artık ortadan kaldırılmış ve Satürn, kendisine adanmış olan günde tahtından indirilmiştir!"
