bu hadisenin en dikkat çekici tarafı, babadan oğula, nesilden nesile aktarılabilecek cinsten servetlerin müsadere edilişidir. osmanlı merkezî idaresi, devlet haricinde herhangi bir yerde servetin yoğunlaşmasına kesinlikle izin vermiyordu (bu konuda prof. dr. mehmet genç hocamızın ‘osmanlı imparatorluğunda devlet ve ekonomi’ adlı eseri çok dikkat çekicidir). servetin aktarılamayışı, aristokratik tecrübenin birikmesini engellemiştir. bu durumda “babadan oğula geçebilecek” türden tek aristokratik zümre olarak osmanlı hânedanı kalıyor. osmanli'da hanedan'a tehdit olusturmasin diye kimsenin zengin olmasina izin verilmedigi icin toplumda zengin bir kisim olusamiyor hatta zenginler ortadan kaldiriliyor ve toplumun tamamini orta - dusuk zekali ciftcilerin cocuklari olusturuyor. iste bu da avrupa ile turk halki arasindaki gunumuzdeki zeka farkinin sebebi oluyor. ingiltere'de ve bati avrupa'da zengin aile dusmanligi falan yok, dolayisiyla aileler zenginlesiyor servetlerini kusaktan kusaga aktariyor ve soyle ilginc bir sey oluyor, ingiltere'de ve bati avrupa'nin cogunda bu zengin aileler (daha zeki olduklari icin zengin oluyorlar) fakir ailelere gore cok cok daha fazla cocuk yapiyor ve bu cocuklarin hayatta kalmalarini sagliyorlar, dolayisiyla toplumun daha fakir ve daha dusuk zekali kesimi 1000 yillik surec icinde tekrar ureyemeyip yok olurken butun toplum zengin dolayisiyla daha zeki ailelerin cocuklarindan olusmaya basliyor.
