Zaten son aylarımın yarısı gizli gizli yanarak, acımı içimde yaşayarak, diğer yarısı da "abartma" diyenlere abartmadığımı anlatmaya çalışarak geçti. Artık hepsi önemsiz geliyor. Çünkü her şeyin sonunda bir mezar taşı yalağı gibi hissettiriyor bu yaşadıklarım; bir iz, bir hatıra, ama geride kalan sadece soğuyan bir taş.
