98 de samiyen de 90. dk...
eski açık tribünü tezahuratlara dahil olmuş ve son dakika onlar da susmamıştı.
oranın ve orayı tercih edenlerin özelliği oturarak ve sakince sadece maç seyretmeleriydi. ama onlar da sıradışı bir şekilde susmuyorlardı. oysa onları bağırtabilmek için yeni açıktan davet gelmeliydi(!)
1-1 olan sonuca kimse razı değildi(!) kaldıki takım da beklendiği gibi değildi bir bakıma!
2. gol aranıyordu sonlara doğru.... sürekli tezahurat, çılgınca bağırışlar...
coşku ve tezahuratın zirveye çıkmış olması 90+1 haginin golüyle tüm stadı sevinçten deliye döndürmüştü...
galatasaray 2 - 1 athletic bilbao ( 30.09.1998 )
üst aramasında gömmeyi unuttuğum çakmağım tüm ısrarlara ve polise abi hatıra bu çakmak, bak bakalım normal bir şeye mi benziyor diye açıklamalarıma rağmen onlarca çakmak, çakı ve bozuk paraların atıldığı sikindirik bir kutuyaani bir hareketle fırlatılıp atılmıştı. polise bir ton tatava ve küfür...ayak üstü tartaklanma..
gol sevinciyle birlikte aklım hem orada kalmıştı.
yanımdaki kardeşlerimin bir kaçı bundan habersiz!
