sex pistols'ın piyasadaki yasal olarak yer alan tek albümüdür kendisi..
güzeldir, hoştur, ilginçtir, "pank"tır da..
sex pistols, kendi şarkılarından ziyade aslında cover yaptıkları ile dinlemede keyif veren bir grup olduğu için*.. misal daha sonra grubun hem belgeseli olmuş, hem de soundtrack'lığından ötürü albüm olarak da sayılabilecek "the great rock'n'roll swindle" daha tercih edilebilir..
kendi şarkılarına kattıkları değişik formlar bile takdir edilebilir onda..
yine de bu da hoş albümdür tabii, en azından kült yerine saygı duymadan olmaz, en düşünülmedik zamanda farklı farklı şekilde keyif/zevk/*duygu verebilir..
ama gerçekçi yaklaşmak lazımdır, aranan şey başkaldırı ise, nevermind the bollock here's the sex pistols yetersiz bile gelebilir.. "no feelings"in başkaldırısı nedir misal? "o herkesin duygusal yaklaşımlarına" mı? yememek lazım, kendisi güzel bir nihilizm yolcusudur ama başkaldırısı yoktur.. "kendin için yaşa"nın bir değişik söylemidir ayrıca..
anarşi de sadece kendi çıkarları için yaşamayı öğütlemez, sadece yüksek mercilerin yokluğunu çağırır.. yoksa ne olur?
(bkz: kaotik anarşi) *yine de fena olmayan albümdür.. zaten hangi albüm mükkemmeldir ki değil mi?
