Bugün okulun önünde oğlumu bekliyordum. ilk tenefüse çıkmadı. Film izlediler belki dedim. ikinci tenefüsede çıkmadı. Sonra bir sınıf arkadaşı geldi yanıma "Ben oruçluyum" dedi. Ah kıyamam yüzü kireç gibi bembeyaz olmuştu. "Ateşim var mı bakar mısın?" Dedi. Baktım "pek yok" dedim. Oğlumu sordum ona ama yabancı uyruklu olduğu için Türkçeyi tam konuşamıyor "belki içeridedir belki dışarıdadır" dedi. Evet gördüm sınıfta dese paniklemeyeceğim. Kafamda neler kurduğumu yazsam... Betim benzim atmış olacak ki gülümseyerek bir kız çocuğu geldi "ne oldu?" Diye sordu. Zorla gülümsedim "oğlumu bekliyorum" dedim. Tekrar zil çaldı çocuklar içeri gitti. O 35 dakikada anksiyete nöbeti geçirdim. 3. Tenefüse yine çıkmadı ve güvenlikten rica edip sınıfına çıktım. Çıkmadan önce öğretmenini aradım açmadı. Oğlumu gördüm "Anne biz tüm sınıf ceza aldık" dedi. Ondan sonra eve dönebildim. Öğretmen geri dönüş yaptı. işte benim gibi bir veliyle de uğraşmak zorunda kalıyor kadıncağız. Tüm sınıf cezalıyken 3 - 5 öğrenci kaçak tenefüse çıkmasa bu kadar paniklemezdim belki. Mutluluktan ağlayacaktım neredeyse. Eve döndüğümde öyle yorgun hissediyordum ki korku insanı çok yoruyor.
