bu tanımdan yola çıkarsak, zorla değil , kendi isteği ile bir göreve gelmiş şahısların, o görevi kötüye kullanmalarına ve bu kötü kullanımın faturasını gönüllü olarak ödemeye onay vermek, hangi doğru düşüncenin ürünüdür.
bu düşünce tamamen işgüzarlığın yansımasıdır. benim işim görülsün de nasıl görülürse görülsün kolaycılığı ve ilkesizliğidir. yolsuzluk yapan, senin ,benim hakkımızdan çalan herkes, ama sağ, ama sol hiç farketmez bu yaptıklarının hesabını vermeli, sen de eğer bir koyun sürüsü üyesi değil de bir toplumun üyesi isen bu hesabı sormalısın.
bu toplumun alternatifsiz bırakılması tabiki en büyük sorunlardan biridir. ama bu toplumun da şapkasını önüne koyup düşünmesi gerekir. acaba çıkan alternatiflere ne derece ilgi gösterildi, destek verildi. bizi yönetecek insanları seçerken, seçimlerimizi neye göre yapıyoruz.
mesela manavdan domates alırken bile gösterdiğimiz özeni, oy kullanırken gösteriyormuyuz. örnek olarak önümüzde yerel seçimler var. acaba kaç kişi desteklediği partinin belediye meclisi adayları hakkında bir bilgi sahibi. hoş seçtiği milletvekilini bile tanımayan insanların bu tür ayrıntılara ne derece önem vereceği de tartışılır.
