rookie de bu kadar zorlanıyorsam zorunda nasıl oynayayacağım cümlelerini kurdurtan oyundur. temel mantık kabak gibi ortaya çıkmamakta yatıyor. sabrı olmayan oyuncular başarılı olamazlar. pusuya yatacaksın ve bir kıpırtı olana kadar yerinden ayrılmayacaksın. ulan kimse yok işte yürüyeyim deyip meydana çıkınca indiriyor herifler. sabrın sonu selamet, bir bakıyorsun ki ana sazanın biri uzaklarda bir yerlerde hareket halinde. şimdi ananı siktim işte * nidalarıyla bir headshot müthiş keyif veriyor. hele sinamaskoplaşan ekran (o ne demekse) kurşunu takip edip ağır çekimde adamın alnına saplanmıyor mu, mest oluyorum. neyse oyunun götünü fazla kaldırmaya gerek yok, öyle mükemmel ötesi değil, ama sniper olmak hep hayalimdi be sözlük, o yüzden seviyorum bu oyunu.
