Aralık ayında balkona çıkıp sevdiğim yavru bir kedi vardı. Kardeşlerimle ona isim bile koymuştuk rowling evreninden. Çok tatlı bir sesi vardı. Annem ben balkonda üşümeyim diye evde beslemeyi kabul etmişti...
Ha bir de biz bu kediyi dişi sanıyorduk, komşumuzun bizi " kör müsünüz" şeklinde aydınlatması sayesinde * erkek olduğunu öğrenmiştik ehueh. Çok akıllı bir hayvancıktı, yemek yerken bizi rahatsız etmez, uslu uslu kendi önüne yemek konulmasını beklerdi, çok sevecendi de kendileri, sırayla tüm ev halkına kendisini sevdirirdi.
Bir gün nasıl olduğunu anlayamadık zehirlendi gitti hayvancık. Halen o kedinin yeri bende başkadır, canım ya çok özledim seni kedicik, umarım sana iyi bakabilmişizdir.
